Life is like a box of...
Blijf op de hoogte en volg Casper
21 Oktober 2012 | Taiwan, Taipei
Chocolate Box Backpackers Hostel Taipei. De eerste echte bestemming. Alleen. Een tussenstop van 4 dagen / 3 nachten.
Thuis alles ingepakt, de laatste extra onderbroeken in mn backpack gepropt, alle belangrijke items zoals paspoot, creditcard en visumpapieren voor de 10e keer doorgekeken en weggestopt in mn handbaggage rugzak.
De minuten kruipen voorbij als mn normaliter altijd stipt-op-tijd-zijnde vader me op komt halen.
Schiphol. Groot, even zoeken waar je heen moet en pap die met een grote grijs op zijn gezicht een paar fotootjes maakt als je incheckt, om er zeker van te zijn dat je ook echt weg gaat. Altijd leuk. En dan, alleen door de douane. Alleen op reis is nu echt begonnen!
Snel nog even lunch, een Starbucs Caramel Cream scoren bij lounge 3 waar Sanne helaas niet meer werkt en het kortingsbonnetje al lang niet meer werkt en een flesje wijn scoren. 20 euro, wat nou goedkoop tax-free... Maar goed, het is voor een vriendin van Jorieke in Taipei waarmee ik zou afspreken, ze schijnt verzot te zijn op franse rode wijn.
Tijdens het wachten voor boarding duurt het lang voordat ik de eerste backpacker spot, zo weinig mensen die alleen reizen en er een beetje verloren bij zitten. Een geel plastic etui van Australian Backpackers dat ook in mijn tas zit trekt mn aandacht, een mede-backpacker! Ze blijkt aan de andere kant van het vliegtuig te zitten en in 1 ruk door te gaan (17u naar Taipei + 10 naar Sidney), respect.
Tijdens de korte tussenstop in Bangkok (landing in het ochtendgloren, uitzicht over kilometers rijstvelden!) ontmoet ik nog een andere backpacker die wel een paar dagen in Taipei blijft. Al snel spreken we af om in ieder geval samen van het vliegveld daar naar de stad gaan, vreemd land, vreemde mensen, vreemde tekens overal, misschien wel handig.
En dan, Taipei!
Na wat gedoe (hoe onverwacht..) om valuta in de lokale munt te krijgen zijn we verder buitengewoon makkelijk en snel in de stad middels een busverbinding die elke 15 minuten gaat. Helaas liggen onze hostels ver uit elkaar, dus op het centrale station scheiden onze wegen weer. Een verrassend makkelijk en vrij gevoel, hoe je 3 uur met iemand doorbrengt, over van alles en nog wat praat en weer lekker je eigen weg gaat.
Mijn indruk van Taipei; een chinees New York. Gigantisch groot, groot opgezet met brede, rechte streets en boulevards en een uitstekend metrostelsel waarmee je voor omgerekend 80ct nagenoeg alles kan bereiken. En overal ruikt het alsof je de lokale afhaalchinees binnen bent gestapt.
De grootste verrassing hier was toch wel de mensen. Ik had gehoord dat Chinezen zeer gesloten zijn en iedereen kent het straatbeeld van een Aziatische stad, veel mensen op straat en iedereen gaat zn eigen weg. In Taipei valt dat heel erg mee, het was nooit echt super druk op straat of op stoep en als je ook maar even met een stadskaart in je hand rond staat te kijken, binnen letterlijk 10 seconden vraagt iemand je of hij/zij je de weg kan wijzen. In mijn (eerste) geval op Guting metrostation een klein, oud mannetje die voor mij overal de weg ging vragen naar mn hostel en er op stond mij tot _over_ de drempel van het hostel te brengen! Zo lief, aardig en bezorgd!
Het hostel was prima in orde, van 08:00 tot 22:00 was er iemand aan personeel aanwezig en een 7-11 (mini supermarkt keten) 2 minuten lopen (met koude blikken bier a 1,10 euro).
Tijd voor mn eerste avondmaal... Op mn afscheidsfeestje had ik een blik Unox erwtensoep gekregen en die had zowaar de reis overleefd. Dusja, daar zit je dan, in een hostel, in Taiwan, 25+ graden buiten, airco's zoemend, met een grote kom erwtensoep. Moe van het reizen (en jetlag) maar nog te vroeg om naar bed te gaan, liep ik de stad in om eens wat te zien.
Alleen. Wederom dat vreemde gevoel. Ik kwam uit bij het CKS memorial, een redelijk centraal punt en mooi verlicht bij nacht. Nagenoeg uitgestorven. Waarom loop ik hier? Omdat _ik_ daar zin in heb. Heerlijk.
In het hostel waren naast veel Chinezen (van het vasteland, hadden nationale vrije week) natuurlijk allerlei nationaliteiten, waarvan ik met name met 3 Ieren, een Amerikaan en een Koreaanse optrok. Vertrouw altijd op Ieren voor een goede avond en ga uit van de stereotypen van een Amerikaan, hilarisch.
Zo kan gaat een zaterdag avond de stad in van 7-11 naar 7-11 (nieuw koud biertje halen), over een night market waar je massagekussens voor in de auto uitprobeert (dikke prima!), raar spul eet, anderen overhaalt om een serietje ranzige shotjes te drinken en uiteindelijk in een poolcentrum te belanden. Waar helaas geen drinken te koop was, maar ook hier weer een 7-11 om de hoek was, wat na vriendelijk vragen gewoon mee naar binnen mocht!
In de buurt van Taipei was ook een beroemd/bekend bergdorpje, Jiufen. Een groot deel van de omgevingen van de film Spirited Away zou hier op gebaseerd zijn, wat ook gelijk verklaart waarom het zo'n populaire bestemming is voor Japanse toeristen. Ook ik besloot om er een middagje heen te gaan. Na de smalle hoofdstraat met talloze eetstandjes, ben ik maar nog wat door de rest van het dorpje gaan dwalen. De foto's zeggen meer denk ik. Erg opmerkelijke plek, alles van beton, nauwe straatjes en eigenlijk pure chaos. En overal dode kakkerlakken, maar dat terzijde.
De laatste dag, tas opnieuw inpakken (betere verdeling), een paar kilo lichter (geen blik erwtensoep en snoep meer). 1,5 uur zoeken naar de vertrekplek van de bussen naar het vliegveld en daar alles in een locker en nog even de stad in.
Bus in, inchecken op vliegveld, nog even wat whiskey kopen (alcohol is nogal duur in Australie), wachten tot boarden en weer door naar de volgende bestemming.
Dit leven, daar kan ik wel aan wennen.
Thuis alles ingepakt, de laatste extra onderbroeken in mn backpack gepropt, alle belangrijke items zoals paspoot, creditcard en visumpapieren voor de 10e keer doorgekeken en weggestopt in mn handbaggage rugzak.
De minuten kruipen voorbij als mn normaliter altijd stipt-op-tijd-zijnde vader me op komt halen.
Schiphol. Groot, even zoeken waar je heen moet en pap die met een grote grijs op zijn gezicht een paar fotootjes maakt als je incheckt, om er zeker van te zijn dat je ook echt weg gaat. Altijd leuk. En dan, alleen door de douane. Alleen op reis is nu echt begonnen!
Snel nog even lunch, een Starbucs Caramel Cream scoren bij lounge 3 waar Sanne helaas niet meer werkt en het kortingsbonnetje al lang niet meer werkt en een flesje wijn scoren. 20 euro, wat nou goedkoop tax-free... Maar goed, het is voor een vriendin van Jorieke in Taipei waarmee ik zou afspreken, ze schijnt verzot te zijn op franse rode wijn.
Tijdens het wachten voor boarding duurt het lang voordat ik de eerste backpacker spot, zo weinig mensen die alleen reizen en er een beetje verloren bij zitten. Een geel plastic etui van Australian Backpackers dat ook in mijn tas zit trekt mn aandacht, een mede-backpacker! Ze blijkt aan de andere kant van het vliegtuig te zitten en in 1 ruk door te gaan (17u naar Taipei + 10 naar Sidney), respect.
Tijdens de korte tussenstop in Bangkok (landing in het ochtendgloren, uitzicht over kilometers rijstvelden!) ontmoet ik nog een andere backpacker die wel een paar dagen in Taipei blijft. Al snel spreken we af om in ieder geval samen van het vliegveld daar naar de stad gaan, vreemd land, vreemde mensen, vreemde tekens overal, misschien wel handig.
En dan, Taipei!
Na wat gedoe (hoe onverwacht..) om valuta in de lokale munt te krijgen zijn we verder buitengewoon makkelijk en snel in de stad middels een busverbinding die elke 15 minuten gaat. Helaas liggen onze hostels ver uit elkaar, dus op het centrale station scheiden onze wegen weer. Een verrassend makkelijk en vrij gevoel, hoe je 3 uur met iemand doorbrengt, over van alles en nog wat praat en weer lekker je eigen weg gaat.
Mijn indruk van Taipei; een chinees New York. Gigantisch groot, groot opgezet met brede, rechte streets en boulevards en een uitstekend metrostelsel waarmee je voor omgerekend 80ct nagenoeg alles kan bereiken. En overal ruikt het alsof je de lokale afhaalchinees binnen bent gestapt.
De grootste verrassing hier was toch wel de mensen. Ik had gehoord dat Chinezen zeer gesloten zijn en iedereen kent het straatbeeld van een Aziatische stad, veel mensen op straat en iedereen gaat zn eigen weg. In Taipei valt dat heel erg mee, het was nooit echt super druk op straat of op stoep en als je ook maar even met een stadskaart in je hand rond staat te kijken, binnen letterlijk 10 seconden vraagt iemand je of hij/zij je de weg kan wijzen. In mijn (eerste) geval op Guting metrostation een klein, oud mannetje die voor mij overal de weg ging vragen naar mn hostel en er op stond mij tot _over_ de drempel van het hostel te brengen! Zo lief, aardig en bezorgd!
Het hostel was prima in orde, van 08:00 tot 22:00 was er iemand aan personeel aanwezig en een 7-11 (mini supermarkt keten) 2 minuten lopen (met koude blikken bier a 1,10 euro).
Tijd voor mn eerste avondmaal... Op mn afscheidsfeestje had ik een blik Unox erwtensoep gekregen en die had zowaar de reis overleefd. Dusja, daar zit je dan, in een hostel, in Taiwan, 25+ graden buiten, airco's zoemend, met een grote kom erwtensoep. Moe van het reizen (en jetlag) maar nog te vroeg om naar bed te gaan, liep ik de stad in om eens wat te zien.
Alleen. Wederom dat vreemde gevoel. Ik kwam uit bij het CKS memorial, een redelijk centraal punt en mooi verlicht bij nacht. Nagenoeg uitgestorven. Waarom loop ik hier? Omdat _ik_ daar zin in heb. Heerlijk.
In het hostel waren naast veel Chinezen (van het vasteland, hadden nationale vrije week) natuurlijk allerlei nationaliteiten, waarvan ik met name met 3 Ieren, een Amerikaan en een Koreaanse optrok. Vertrouw altijd op Ieren voor een goede avond en ga uit van de stereotypen van een Amerikaan, hilarisch.
Zo kan gaat een zaterdag avond de stad in van 7-11 naar 7-11 (nieuw koud biertje halen), over een night market waar je massagekussens voor in de auto uitprobeert (dikke prima!), raar spul eet, anderen overhaalt om een serietje ranzige shotjes te drinken en uiteindelijk in een poolcentrum te belanden. Waar helaas geen drinken te koop was, maar ook hier weer een 7-11 om de hoek was, wat na vriendelijk vragen gewoon mee naar binnen mocht!
In de buurt van Taipei was ook een beroemd/bekend bergdorpje, Jiufen. Een groot deel van de omgevingen van de film Spirited Away zou hier op gebaseerd zijn, wat ook gelijk verklaart waarom het zo'n populaire bestemming is voor Japanse toeristen. Ook ik besloot om er een middagje heen te gaan. Na de smalle hoofdstraat met talloze eetstandjes, ben ik maar nog wat door de rest van het dorpje gaan dwalen. De foto's zeggen meer denk ik. Erg opmerkelijke plek, alles van beton, nauwe straatjes en eigenlijk pure chaos. En overal dode kakkerlakken, maar dat terzijde.
De laatste dag, tas opnieuw inpakken (betere verdeling), een paar kilo lichter (geen blik erwtensoep en snoep meer). 1,5 uur zoeken naar de vertrekplek van de bussen naar het vliegveld en daar alles in een locker en nog even de stad in.
Bus in, inchecken op vliegveld, nog even wat whiskey kopen (alcohol is nogal duur in Australie), wachten tot boarden en weer door naar de volgende bestemming.
Dit leven, daar kan ik wel aan wennen.
-
21 Oktober 2012 - 11:37
Pap :
Hoi Cas, wat een leuk verslag zeg, top dat je toch besloten hebt te gaan schrijven. Heel veel fun daar downunder en dat je er leuke en gekke mensen er gaat ontmoeten dat staat wel vast. Machtig mooi om te doen en te beleven. En wij maar bikkelen hier in Europa. Gr. Pap. -
21 Oktober 2012 - 12:19
Tim DD:
haha, gast, je hebt die erwtensoep ook echt meegenomen? nice!
enjoy the life downunder! -
21 Oktober 2012 - 15:36
Tim DJ:
ik vraag me wel af wat er met de rookworst is gebeurt ;-) -
21 Oktober 2012 - 15:39
Casper:
De rookworst kreeg ik niet meer op, andere dagen had ik al eten en ik durfde de Australische douane er niet mee door (ik hoef niet perse op tv). Dus de rookworst is, jammer maar helaas, na een reis van 8000km geeindigd in een Taiwaneese vuilniszak. Een droevig einde na zo'n lange trip. -
21 Oktober 2012 - 15:54
Pepijn:
Leuk stukje.
Echter beschouw ik taiwan niet als china! In Taiwan hebben ze namelijk wel orde! Buiten dat zou ik er graag ook eens heen willen! Ik wacht met spanning af op de volgende verhalen :). -
25 Oktober 2012 - 13:00
Margo:
Ha die Cas, geweldig leuk dat je hebt geschreven. Vindt het super wat je doet en vooral geniet.
Ben benieuwd hoe het verder met je trip gaat verlopen en of je werk krijgt in je eigen branche.
Kijken uit naar je volgende verslag en blijven je volgen. Groet Margo en Huub
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
