Hoofdstuk 1, aankomst

Na een prima vlucht was ik er dan. Brisbane International Airport. Lekker warm en goed georganiseerd, waarbij het ook helpt dat ik natuurlijk weer bekende letters zag overal.
Wat meteen opviel, waren de hoop borden die duidelijk aangaven wat wel en niet mocht, incl de toevoeging "violators will be prosecuted". Bij de vraag of ik eten het land in bracht moest ik helaas ja antwoorden. En tsja, dan komen natuurlijk de Border Security vragen... Gelukkig was een doos zoete drop geen probleem en mocht ik doorlopen.
Zoals gezegd, alles was er goed opgezet, ik stond binnen no-time buiten. Mijn hostel (Riverside Backpackers) was in de wijk/suburb Hawthorne, en na wat rondvragen kon ik ofwel de taxi nemen ($40) of een combinatie van de trein en citycat nemen (~$20). Ik besloot het laatste. De trein stopt zo'n beetje voor de deur van het vliegveld en op het perron ontmoette ik nog een paar (je raad het al) Nederlanders. Een babbeltje en treinrit later stond ik buiten, ergens in Brisbane. Even lunch halen en de weg vragen later was ik weer op weg, door een nagenoeg lege straat, 25 graden, strakblauwe hemel en 16 kg op mn rug en nog een paar kg in mn hand.
De CityCat is, kort gezegd, geniaal. Brisbane is gebouwd ongeveer een uur landinwaarts vanaf de zee, langs een flink meanderende rivier. En de CityCat is een forse catamaran-bus/ferry dienst op deze rivier, en veruit de makkelijkste, snelste en leukste manier om de stad te doorkruisen! Elke 10 minuten, een stuk of 15 stops aan beide kanten van de rivier en een geweldig uitzicht over de stad/CBD (Central Business District).
Een half uurtje later en flink verwaaid (die Cat gaat best hard!) was ik in Hawthorne. Een beetje zoekend rondlopen en ja hoor, alweer een vriendelijk persoon die me de weg wijst, een stuk met me mee loopt en een hoop vertelt over de lokale bouwstijl. De meeste huizen in Brisbane zijn namelijk zogenaamde Queenslander huizen, een soort bungalow op 1,5m hoge palen, op een stuk grond van zeker een meter of 20 breed en 20 tot 40 diep. Doordat de huizen op palen staan blijft het binnen een stuk koeler ivm de koele lucht die onder het huis door waait, drukverschil enzo.

Riverside Backpackers. Een apart soort hostel. Bij aankomst liep ik tegen 2 zonnende Canadese schoonheden aan, met daarnaast een grote gas bbq en een bankpress met wat gewichten her en der. Ook dit hostel was een Queenslander huis, waarbij de ruimte onder de woning ook kamers waren gemaakt (hoog genoeg om te staan). Gerund door 3 mannen, wat tref je binnen aan... Een grote hoekbank, een 50" tv waarop iemand CoD aan het spelen is, het snelste internet en alle betaalde zenders en een organisatie die te wensen over laat, bleek tijdens mijn 2,5 week verblijf. Mark runde de toko het meest, een gezellige, behulpzame, kookgrage kleine gezette man die in t leger zat en naar eigen zeggen al 6 keer dood had moeten zijn, en ruim genoeg ervaring in de hostel wereld en waar je wat allemaal het beste kon regelen/halen etc. Hij noemde zijn hostel liefkozend Riverside Fatpackers...

Gedurende de 2,5 week die volgden gebeurde er niet echt veel. Dingen regelen zoals:
telefoonnummer, Telstra pre-paid, beste netwerk, 10 minuutjes in de shop staan.
Bankrekening, 15 minuutjes in de bank met een medewerker en een hoop klikken in een computer later
TFN, Tax File Number, belastingnummer, nodig om te werken, 15 minuten online formulier, week later in de brievenbus
Certificaten zodat je kan/mag werken, RSA, RSG (Responsible service of alcohol/gambling), White Card (werkplaatsveiligheid, vergelijkbaar met VCA basis).
En... Werk.
Dat laatste was een onverwacht probleem. Iedereen zei dingen als "werk zat in Australië, ik/mijn neef/tante/vriend/achter-achter-nicht had zo iets!". Maar geen eigen auto en geen ervaring, plus nog eens 100den backpackers in Brisbane die ook een baantje zoeken... Dat is lastig. Al helemaal als je certificaten ~$150 kosten en gewoon leven ook ~$400/week... Dan gaat het hard.
Dus, tussen het helpen van een tiental fransozen-die-_geen_-Engels-spreken, wat spelletjes op de Xbox, aankloten met Mark en andere gasten, Southbank park bezoeken, door de stad dwalen, een bezoekje aan een klein wildlife reserve (kangaroes!!) en een dagje strand met lui van het hostel en 2 avondjes verwonderd stappen (nee korter, meer decolleté en strak als je voluptueus bent is niet beter...) door, zoeken op sites als gumtree (soort marktplaats.nl). Na 2,5 week Brisbane was ik het ook wel zat daar, dus had ik voor mezelf gezet dat ik in ieder geval Brisbane zou verlaten en noordelijk, naar de kust zou gaan.
Een meid uit het hostel had bevestigd gekregen dat zij binnen een paar weken kon beginnen in Katherine, dus zij zou ook vertrekken. Of ik een deel van de reis met haar mee wilde reizen. Dat was snel besloten, en al helemaal toen ik eindelijk een sollicitatiegesprek had en binnen een dag bevestiging dat ik kon beginnen in het idyllische plaatsje Emerald...

Samen in een hemelsblauwe Nissan Micra besloten we al snel om in ieder geval naar Gagaju Bushcamp te gaan. Een vriend van de eigenaars van het hostel was de eigenaar zei hij, en 1 of 2 dagen in de middle of nowhere (bij Noosa) door te brengen, natuur, kanoeen, naar t strand, prima. En zo geschiedde. Ik eindelijk mn eerste koala in een boom gespot en een surfles (meer zullen moeten volgen...) en een dagje op het water later was het alweer tijd om afscheid te nemen. Om op tijd in Emerald te komen had ik de optie tussen de bus vanuit Rockhampton (1x per dag, aankomsttijd 23:00 zondag avond) of de trein gelijk door naar Emerald (2x per week, aankomsttijd zondag ochtend 04:30), had ik besloten de trein te nemen. Die je eigenlijk van te voren moet reserveren (stond niet op de site) en waarvan het op het perron ineens onzeker werd of hij uberhaupt op dat stationnetje zou stoppen...